મહેનતનું મીઠું ફળ
એક નાના ગામમાં બે ભાઈઓ રહેતા હતા. રામ અને શ્યામ. રામ મોટો હતો અને ખૂબ જ હોશિયાર હતો, જ્યારે શ્યામ નાનો હતો અને થોડો આળસુ હતો. રામને વાચવાનો અને નવી વસ્તુઓ શીખવાનો ખૂબ શોખ હતો, જ્યારે શ્યામને રમવાનું અને ટીવી જોવાનું ગમતું હતું.
એક દિવસ ગામના પાદરે એક વૃદ્ધ માણસ આવ્યા. તેમણે કહૃાું કે જે કોઈ આ ગામની બહાર આવેલો જૂનો કૂવો સાફ કરશે તેને તે સો રૃપિયા આપશે. રામે તરત જ હા પાડી અને કૂવો સાફ કરવા જતો રહૃાો. શ્યામ ઘરે જ રહૃાો અને રમતો રહૃાો. રામે આખો દિવસ મહેનત કરી અને કૂવો સાફ કરી નાખ્યો. વૃદ્ધ માણસે તેને સો રૃપિયા આપ્યા. રામ ખૂબ ખુશ થયો અને ઘરે જઈને શ્યામને બધી વાત કરી. શ્યામને પસ્તાવો થયો કે તેણે રામની સાથે કામ ન કર્યું.
બીજા દિવસે ગામમાં એક જાહેરાત આવી કે ગામના મંદિરમાં સુંદર ચિત્રો બનાવનારને પાંચસો રૃપિયાનું ઇનામ મળશે. રામે ફરીથી હા પાડી અને ચિત્રો બનાવવા લાગ્યો. શ્યામ ફરીથી ઘરે જ રહૃાો અને રમતો રહૃાો. રામે ખૂબ જ સુંદર ચિત્રો બનાવ્યા અને તેને ઇનામ મળ્યું. આ વખતે શ્યામને ખૂબ જ દુઃખ થયું કે તે હંમેશાં આળસ કરતો રહે છે અને ક્યારેય મહેનત કરતો નથી. તેને સમજાયું કે મહેનતનું ફળ હંમેશાં મીઠું હોય છે અને આળસ કરવાથી ક્યારેય સફળતા મળતી નથી. ત્યારથી શ્યામે પણ મહેનત કરવાનું શરૃ કરી દીધું અને તે પણ રામની જેમ હોશિયાર અને સફળ બન્યો.
બોધઃ મહેનતનું ફળ હંમેશાં મીઠું હોય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
શિયાળ અને દૂધવાળો
એક વારની વાત છે. એક શિયાળ ઘાસના ખેતરોમાં ફરતો હતો. ભુખ્યો અને તરસ્યો હતો. એ કશુંક ખાવા માટે શોધી રહૃાો હતો. ત્યારે એને એક દૂધવાળો દેખાયો. તે પોતાના માટલામાં દૂધ લઈને જઈ રહૃાો હતો.
શિયાળે વિચાર્યું, *જો હું કોઈ રીતે આ દૂધવાળાનું દૂધ મેળવી શકું, તો મને આજના દિવસે મજા આવી જશે!*
તે તુરંત દૂધવાળાને કહેવા લાગ્યો, *ભાઈ, તું એટલો સારો માણસ છે. તું ગરીબોને દૂધ આપે છે. હું પણ બહુ ભુખ્યો છું. મને થોડીક દૂધ આપીશ?*
દૂધવાળાને દયા આવી. તેણે કહૃાું, *હા, પણ તું શિયાળ છે. તું મને છેતરતો તો નહિ ને?*
શિયાળે મીઠી મીઠી વાતો કરી. દૂધવાળાએ એને થોડી દૂધ આપ્યું. શિયાળે મજા માણી અને પછી વિચાર્યું, *હવે હું ફરી ફરી આવી રીતે લોકોને છેતી કરીશ.*
થોડા દિવસ પછી, શિયાળે ફરી દૂધવાળાને મળ્યું અને ફરીથી દૂધ માંગી. પણ આ વખતે, દૂધવાળાને શિયાળની ચાલાકી સમજાઈ ગઈ.
એણે શિયાળને કહૃાું, *મિત્ર, એક વાર તો હું તને દૂધ આપી દીધું, પણ હંમેશાં લોકોની દયા લઇ છેતરવું યોગ્ય નથી. મહેનત કર અને પોતાનો ખોરાક શોધ.*
શિયાળ શરમાઈ ગયો અને એણે નક્કી કર્યું કે હવે તે મહેનત કરી પોતાનું ખોરાક શોધશે.
પાઠઃ આ વાર્તાથી આપણને શીખ મળે છે કે ચતુરાઈ સારી છે, પણ શ્રમ અને ઈમાનદારી જ સફળતાનો સાચો રસ્તો છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
સિંહ અને સસલુ
એક વખતની વાત છે. જંગલમાં એક ક્રૂર અને શક્તિશાળી સિંહ રહેતો હતો. તે રોજ એક જાનવરનો શિકાર કરતો અને તેને ખાઈ જતો. જંગલનાં તમામ પ્રાણીઓ ખૂબ ડરી ગયા. એક દિવસ તેઓ એકઠાં થયા અને સિંહ પાસે ગયા.
*મહારાજ, જો તમે દરરોજ એક જાનવર ખાશો, તો થોડા દિવસોમાં જંગલ ખાલી થઈ જશે,* પ્રાણીઓએ વિનંતી કરી. *અમે તમારું ભોજન આપવા તૈયાર છીએ, પણ એક શરત પર તમે પોતે શિકાર કરશો નહીં. દરરોજ એક પ્રાણી તમારી ગુફા પાસે આવી જશે.*
સિંહે વિચાર્યું અને સહમત થયો. હવે રોજ એક પ્રાણી સિંહને ભોજનરૂપે મળતું.
એક દિવસ, એક બુદ્ધિશાળી સસલુંની વારો આવ્યો. તે સિંહ પાસે જવા માટે રાહ જોઈ રહૃાું હતું. તે ખાસ મોડું ગયું. સિંહ ગુસ્સે થઈ ગયો, *તમે મોડા શા માટે આવ્યા?*
સસલાએ શાંત સ્વરે કહૃાું, *મહારાજ, હું ઝડપથી આવી રહૃાો હતો, પણ રસ્તામાં એક બીજા સિંહે મને રોકી લીધો. તેણે કહૃાું કે તે જગલનો સાચો રાજા છે!*
સિંહ ગુસ્સે થયો, *ક્યાં છે તે? મને બતાવો!*
સસલાએ સિંહને એક કૂવા ૫ાસે લઈ ગયું અને કહૃાું, *મહારાજ, તે અંદર છે!*
સિંહે કૂવામાં ઝાંખી કર્યું અને તેને પોતાનું પ્રતિબિંબ દેખાયું. તેણે વિચાર્યું કે આ બીજું સિંહ છે અને ગુસ્સે થઈને કૂવામાં ઝંપલાવી દીધું.
આ રીતે બુદ્ધિશાળી સસલાએ આખા જંગલને ક્રૂર સિંહથી બચાવ્યું.
સિક્કોઃ બુદ્ધિ બળ કરતાં મોટું હોય છે.
શાંત મગજ અને સમજદારીથી મોટી સમસ્યાઓ હલ કરી શકાય.
પાઠઃ મિત્રતા એ એક બીજાની સહાય કરવા માટે જ હોય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
નાનકડી ચકલી-દયાળુ વાદળ
એક ગામમાં એક નાનકડી ચકલી રહેતી હતી. તે ખૂબ જ ચંચળ અને આનંદી સ્વભાવની હતી. રોજ સવારે, સૂર્યોદય સાથે જ, તે પોતાના નાનકડા ગૂંથણમાંથી બહાર નીકળતી અને આકાશમાં ઊંચે ઊડી જતી. ચકલીને રંગબેરંગી ફૂલોની સુગંધ અને ખેતરમાં મળતા મીઠા દાણા ખૂબ જ પ્રિય હતા.
એક દિવસ, ચકલી રોજની જેમ ખોરાક શોધવા માટે ખેતરમાં ગઈ. પરંતુ એ દિવસ અસાધારણ રીતે ગરમ હતો. સૂર્ય મધ્ય બ૫ોરે તપતો હતો, અને જમીન સળગતી હતી. ચકલી થોડો સમય દાણા ચગાવી રહી, પરંતુ ગરમીને કારણે તેને તરસ લાગી. તેણે આસપાસ જોયું, પરંતુ ક્યાંય પાણીનું સ્ત્રોત નજરે પડ્યું નહીં.
થાકી ને, ચકલી એક વિશાળ વૃક્ષની છાંયામાં બેસી ગઈ. તે આકાશ તરફ જોઈને બોલી, ''મને થોડું ઠંડુ પાણી મળી જાય!'' તેની આ કરૂણ વાણી આકાશમાં ફરતા એક નાના વાદળે સાંભળી. વાદળે ચકલીની સ્થિતિ જોઈ અને તેને દયા આવી.
વાદળ ધીમે ધીમે આગળ વધવા લાગ્યું અને ચકલીની ઉપર આવીને ઊભું રહૃાું. થોડા પળોમાં જ, હળવા પવન સાથે ઠંડા પાણીની નાની નાની ટીપાં વરસવા લાગી. ચકલી ખુશીથી ઉછળી. તેણે મીઠી પિરસી જેમ પાણીની ટીપાં પીધી અને વાદળ તરફ જોયું. ''આભાર, દયાળુ વાદળ! તું સારો મિત્ર છે!''
વાદળ હસ્યું અને નરમ અવાજમાં બોલ્યું, ''સાચા મિત્રો હંમેશાં એકબીજાની મદદ કરે!''
એ દિવસ પછી, જ્યારે પણ ગરમ તાપ પડતો, વાદળ ચકલી માટે છાંયો લાવતું અને ઠંડક આપતું. ચકલી અને વાદળ સારા મિત્રો બની ગયા, અને હંમેશાં એકબીજાની મદદ કરતા રહૃાા.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
હંસ અને કોયલ
એક ઘટાદાર અને હરિયાળુ જંગલ હતું, જ્યાં અનેક જાતના પક્ષીઓ અને પ્રાણીઓ વસવાટ કરતા. તેમાં એક મીઠી અવાજવાળી કોયલ રહેતી હતી. જ્યારે પણ તે ગાતી, આખું જંગલ સંગીતમય બની જતું. સવાર પડે કે જંગલના પ્રાણીઓ તેની મીઠી તાન સાંભળવા આતુર રહેતા. ખિસકોલી, માખી, વાંદરા, હરણ.
આ જ જંગલમાં એક હંસ પણ હતો. એના પાંખ ચમકતા સફેદ હતા અને જ્યારે તે પાણીમાં તરતો, ત્યારે તે ખુબજ શોભતો. એકવાર હંસએ કોયલનું ગીત સાંભળ્યું. તે સ્તબ્ધ રહી ગયો. કોયલનો અવાજ સૂર અને સંસ્કારથી ભરેલો હતો. પણ એક વિચિત્ર લાગણી હંસના હૃદયમાં આવી ઈર્ષ્યા! એ વિચારવા લાગ્યો, *કોયલને જ બધાએ શા માટે પસંદ કરી? હું પણ તો સુંદર છું, પણ મારા વખાણ કેમ નથી થાય?*
હંસે એક નિર્ણય લીધો. *હું પણ ગાવા શીખીશ!* તે જંગલમાં જોરથી ગાવા લાગ્યો. *ક્વેક-ક્વેક! કાં-કાં!* પરંતુ એનો અવાજ કર્કશ અને ભયંકર લાગ્યો. બધાં પ્રાણીઓ હસી પડ્યાં. *હંસભાઈ, તું ગીત ગાશે?* વાંદરાએ મસ્તી કરતી બોલ્યું. *કોઈક તેને રોકે! મારું માથું દુઃખવા લાગ્યું!* ખિસકોલી બોલી.
હંસને ખૂબ દુઃખ થયું. એ તરત જ કોયલ પાસે ગયો અને ભીના આંખે પૂછ્યું, *કોયલબેન, મારૂ ગીત એવુ ખરાબ કેમ લાગે?* કોયલ હળવી મીઠી મૌજમાં હસીને બોલી, *હંસ ભાઈ, દરેક પક્ષીને કુદરતે કંઈક અલગ બક્ષ્યું છે. તું જો મારી જેમ મીઠું ગાવાની કોશિશ કરતો રહેશે, તો તું તે શ્રેષ્ઠ ન બની શકે. પણ તું સુંદર છે, તારા પાંખ ધોળા અને ભવ્ય છે. તું જયારે પાણીમાં તરતો હોય ત્યારે સૌ તારી સુંદરતાની પ્રશંસા કરે છે. મારે જો તારા જેવા પાંખ હોય તો હું ગગનમાં ઊડી જાઉં!*
હંસે વિચાર્યું અને એના દિલમાં એક નવી સમજણ આવી. *હાં! મને મારા ગુણો પર ગર્વ હોવો જોઈએ!* તે ફરી પાણી તરફ વળ્યો અને અહંકારને છોડીને, પોતાની સુંદરતાનો આનંદ માણવા લાગ્યો. હવે, જ્યારે પણ હંસ અને કોયલ મળતા, તેઓ એકબીજાની ખાસિયતોની પ્રશંસા કરતા અને એક સાચા મિત્રો બની ગયા.
પાઠઃ દરેક વ્યક્તિ અથવા પ્રાણીની પોતાની અનોખી ઓળખ અને ક્ષમતા હોય છે. તેના પર ગર્વ કરવો જોઈએ અને અન્યની ખાસિયતનો સન્માન કરવો જોઈએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
તીર્થયાત્રા પર ગયેલા ચાર મિત્ર
એક ગામમાં ચાર સારા મિત્રો રહેતા હતા. તેઓ ખૂબ જ ઘનિષ્ઠ હતા અને હંમેશાં એકબીજાને મદદ કરતા. એક દિવસ તેમણે નિર્ણય કર્યો કે તેઓ કોઈ પવિત્ર સ્થળની યાત્રા કરશે અને ધર્મનું જ્ઞાન મેળવશે.
તેઓ એક લાંબી યાત્રા પર નીકળ્યા. રસ્તામાં, એક મોટી નદી આવી. નદી ઊંડી અને વહેતી હતી, તેથી તેઓએ એક ગામમાં રોકાયા, જ્યાં એક વૃદ્ધ પંડિત રહેતા હતા.
તેમણે પંડિતને પૂછ્યું, મહારાજ, અમને કહો કે અમે આ નદી કેવી રીતે પાર કરીએ?
પંડિત હસ્યા અને કહ્યું, તમારા મન અને હૃદય પવિત્ર છે, તો કોઈ પણ મુશ્કેલી તમને રોકી નહીં શકે.
મિત્રોએ પંડિતની વાત માનીને હિંમત એકઠી કરી અને એક સાથે નદી પાર કરી. આશ્ચર્યજનક રીતે, પાણી તેમનો અવરોધ ન બન્યું, અને તેઓ સલામત રીતે બીજી તરફ પહોંચી ગયા.
આગળ જતાં તેઓ એક ઘનિષ્ઠ જંગલમાં પહોંચી ગયા. ત્યાં એક સિંહ તેમની તરફ ફરીને જોવે છે, તે જોઈને તેઓ ડરી ગયા.
મિત્રોમાંથી એકે કહ્યું, ચાલો, અમે શાંતિપૂર્વક બેસી ભગવાનનું સ્મરણ કરીએ. ભગવાન જરૂર અમારી રક્ષા કરશે. તેમણે શાંતિથી પ્રાર્થના શરૂ કરી, અને થોડી ક્ષણો પછી, એક અવાજ સંભળાયોઃ ભય ન રાખો. જો તમારૃં હૃદય શુદ્ધ છે, તો કોઈ તમારૃં અનિષ્ટ કરી શકશે નહીં.
સિંહ એક ક્ષણ માટે ઊભો રહ્યો અને પછી વન તરફ પાછો વળી ગયો.
મિત્રોએ પોતાની યાત્રા ચાલુ રાખી અને અંતે પવિત્ર ધામ પર પહોંચ્યા. ત્યાં તેમણે પ્રભુની આરાધના કરી અને શીખ્યા કે વિશ્વાસ અને સત્ય હંમેશાં માણસને રક્ષણ આપે છે.
આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે જો આપણું હૃદય સદાચારી અને પવિત્ર હોય, તો કોઈપણ મુશ્કેલી આપણું કંઇ નહીં બ ગાડી શકે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
સિંહ અને નાનો ઉંદર
એક વાર એક સિંહ ગાઢ જંગલમાં ઊંઘી રહ્યો હતો. ત્યાં એક નાનો ઉંદર રમતો રમતો સિંહના શરીર પર ચડી ગયો. સિંહની ઊંઘ તૂટતાં તેણે ગુસ્સે ભરેલી નજરે ઉંદર તરફ જોયું અને તેને પકડી લીધો.
ઉંદર ગભરાઈ ગયો અને વિનંતી કરીઃ મહારાજ, કૃપા કરીને મને છોડો. હું નાનો છું, પણ એક દિવસ તમને મદદ કરીશ.
સિંહ ઉંદરની નિર્દોષતા પર હસ્યો અને કહ્યું, તારા જેવો નાનો ઉંદર મારી શું મદદ કરશે? છતાં દયાળુ બની તેણે ઉંદરને છોડ્યો.
કેટલાક દિવસો પછી સિંહ એક વૃક્ષની નીચે આરામ કરી રહ્યો હતો. ત્યાં શિકારીઓએ તેને પકડવા માટે જાળ બિછાવ્યું. સિંહ એ જાળમાં ફસાઈ ગયો અને બચવાના પ્રયત્નો કરવા લાગ્યો.
સિંહના દહાડવાની અવાજ ઉંદરે સાંભળી. તે તરત જ ત્યાં દોડી આવ્યો અને પોતાના તીક્ષ્ણ દાંતથી જાળ કાપવા લાગ્યો. થોડી જ વારમાં જાળ કાપાઈ ગઈ અને સિંહ મુક્ત થઈ ગયો.
સિંહે ઉંદરને કહ્યું, તે સાચું કહ્યું હતું. નાની સહાય પણ ક્યારેક મોટા કામ આવે!
આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે કોઈપણ નાનો કે નબળો હોવો જોઈએ નહીં. દરેક વ્યક્તિ ક્યારેક ઉપયોગી બની શકે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
રાજા અને ત્રણ સવાલ
એક સમયે, વિવેકનગર નામનું એક રાજ્ય હતું. ત્યાં એક દયાળુ અને વિસ્મયજનક રાજા રાજ કરતો. એકવાર રાજાને એક વિચિત્ર વિચાર આવ્યો. તેણે તેના રાજ્યના વિદ્વાનોને બોલાવ્યા અને ત્રણ સવાલ પૂછ્યાઃ
(૧) સૌથી મહત્વપૂર્ણ સમય કયો છે?
(૨) સૌથી મહત્વપૂર્ણ માણસ કોણ છે?
(૩) સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ કાર્ય શું છે?
રાજ્યના બધા જ્ઞાની લોકો ભેગા થયા, પરંતુ કોઈ એક જવાબ પર સંમત ન થઈ શક્યા. આખરે, રાજાએ વિચાર્યું કે કોઈ સાધુ પાસે જવું જોઈએ જે આ સવાલોના સાચા જવાબ આપી શકે.
રાજા એકલો જ ચાલતો ચાલતો એક વૃદ્ધ સાધુ પાસે પહોંચ્યો. તે એક નાનકડા ખેતરમાં માટીનું ખોદકામ કરી રહ્યો હતો. રાજાએ સાદગીપૂર્વક સાધુને તેના સવાલો પૂછ્યા. સાધુએ સાંભળ્યું, પણ કંઈ બોલ્યા નહીં અને ખોદકામ ચાલુ રાખ્યું.
સહાયની જરૂર
રાજા થાકીને સાધુની સાથે બેસી ગયો. થોડા સમય પછી, એક માણસ અચાનક જંગલમાંથી દોડી આવ્યો. તેની છાતીમાંથી લોહી વહી રહ્યું હતું. રાજાએ તરત જ તેને ઉઠાવી, પાણી આપ્યું અને તેની જખમો બાંધવા લાગ્યો. આખી રાત રાજા અને સાધુ એ ઘાયલ માણસની સેવામાં લાગી ગયા.
સવાર થઈ ત્યારે ઘાયલ માણસે રાજાને કહ્યું, મહારાજ, હું તમારો શત્રુ હતો. તમે મારી ઉપર દયા કરી અને મારૃં જીવન બચાવ્યું. હવે હું તમારો વફાદાર સેવક બનીશ.
સાચા જવાબ
ત્યારબાદ, રાજાએ સાધુ પાસે ફરીથી તેના સવાલો વિશે પૂછ્યું. સાધુ સ્મિત કરીને બોલ્યા,
સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ સમય વર્તમાન છે, કારણ કે ભવિષ્ય પર કોઈનો વશ નથી.
સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ માણસ તમારી સાથે રહેલો માણસ છે, કારણ કે તમે તેના પર પ્રભાવ પાડી શકો છો.
સૌથી મહત્વપૂર્ણ કાર્ય સેવા છે, કારણ કે પરોપકારથી જ જીવનનું સાચું મૂલ્ય થાય.
રાજાએ સાધુના શબ્દો હૃદયમાં ઉતારી લીધા અને જીવનભર તેનું પાલન કર્યું.
નૈતિક
હંમેશાં વર્તમાનમાં જીવવું, સમાનતાની ભાવના રાખવી અને જ્યાં શક્ય હોય ત્યાં મદદ કરવી એ જ જીવનનું સાચું ધ્યેય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
સિંહ અને સસલું
એક જંગલમાં એક ક્રૂર સિંહ રહેતો હતો. તે દરરોજ એક પ્રાણીનો શિકાર કરતો અને ખાધું કરતો. બધા પ્રાણીઓ ભયમાં રહેતા. એક દિવસ બધાં પ્રાણીઓએ ભેગા થઈને સિંહ પાસે જઈને વિનંતી કરીઃ
મહારાજ, જો તમે રોજ એટલાં બધા પ્રાણીઓ મારશો, તો એક દિવસ જંગલમાં કોઈ પ્રાણી બચશે નહીં. અમે તમારી માટે દરરોજ એક પ્રાણી મોકલી આપીશું, પણ કૃપા કરીને બાકીના પ્રાણીઓને બચાવો.
સિંહે વિચાર્યું અને એ વાતથી સંમત થઈ ગયો. હવે દરરોજ એક પ્રાણી પોતાની ઇચ્છાથી સિંહ પાસે જતું અને તે તેને ભક્ષી લેતો.
એક દિવસ સસલાની વારો આવ્યો. શીહરાળ સસલાએ એક યોજના રચી. તે ધીમે ધીમે ચાલતાં સિંહ પાસે પહોંચ્યું. સિંહ ગુસ્સે થઈ ગયોઃ
તું એટલો મોડો કેમ આવ્યો?
સસલાએ બોલ્યું, મહારાજ, હું તો સમયસર આવી રહ્યો હતો, પણ રસ્તામાં એક બીજો સિંહ મળ્યો. તેણે મને રોકી લીધો અને કહ્યું કે આ જંગલ હવે તેનું છે!
સિંહને ગુસ્સો આવી ગયો. ક્યાં છે એ સિંહ? મને બતાવ!
સસલાએ તેને એક કૂવામાં લઈ ગયો અને કહ્યું, આ રહ્યો એ સિંહ!
સિંહે કૂવામાં ઝાંખી કરી અને પોતાનું પ્રતિબિંબ જોયું. તેને લાગ્યું કે અંદર વાસ્તવમાં બીજો સિંહ છે. ગુસ્સે ભરાઈને સિંહ કૂદ્યો અને સીધો પાણીમાં પડી ગયો. તે બહાર ન આવી શક્યો અને ડૂબી ગયો.
આ રીતે એક નાનકડી સસલાએ પોતાની બુદ્ધિથી આખા જંગલને સિંહના આતંકમાંથી મુક્ત કરી દીધું.
નૈતિક
બુદ્ધિ અને ચતુરાઈથી સૌથી ભયંકર મુશ્કેલીઓનો પણ ઉકેલ કાઢી શકાય.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
